Wczasy

Mirachowskie Lasy

20 czerwca 2012r.

Mirachowskie Lasy były od dawna celem wypraw turystycznych. Szczególnie interesująca jest północna ich partia z łańcuchem malowniczych jezior ciągnących się na przestrzeni około 10 km wśród lasów i wzniesień morenowych. Z Mirachowa prowadzi w ich kierunku piesza trasa drogą biegnącą z centrum wsi na północo-zachód do Leśnictwa Mirachowo i stamtąd do wschodniego krańca jeziora Luby-g o ś ć (3 km). Jezioro to ciągnie się wąskim pasem długości 1,5 km wśród około 150-letniego mieszanego lasu. Uznano je wraz z otoczeniem za rezerwat leśno-krajobrazowy. Zajmuje on 70,85 ha powierzchni. Dalej idzie się drożyną wzdłuż południowego brzegu jeziora i minąwszy je dochodzi się po około 500 m do rozwidlenia dróg. Tu należy skręcić w prawo na leśną dróżkę, która prowadzi do znanego punktu widokowego, nazywanego od dawna "L e c h i c k ą Szczelin ą". Jest to wzgórze, z którego otwiera się rozległy widok na jezioro Kłączyno Małe (Kocenko) i leżące dalej Kłączyno Duże, a następnie na wielkie Jezioro Potęgowskie z odgałęzieniami: jezioro Odnoga, Jezioro Białe i Jezioro Czarne. Oprawę wód tworzą ciągi wałów morenowych porośniętych lasami. Po zejściu ze wzgórza widokowego trzeba iść dalej południowym brzegiem jezior (ok. 3,5 km) do krańca jeziora Odnoga i stąd dróżką w prawo (około 1,5 km) na kraniec półwyspu, skąd znów ładne widoki na wymienione jeziora i leżącą na przeciwnym brzegu letniskową wieś Potęgowo. Z krańca półwyspu wracamy drogą biegnącą przesmykiem między jeziorami Białym od północy i J u n n o od południa do osady Kamieniecki Młyn, skąd dróżka prowadzi do odległej o około 1,5 km stacji kolejowej Kamienica Królewska przy linii Kartuzy •— Lębork. Większość mijanych na trasie jezior znajduje się w administracji Gospodarstwa Rybackiego w Lipuszu. Występują w nich leszcze, szczupaki, liny. Jeziora Białe i Junno użytkowane są przez rybaków indywidualnych. W dalszym ciągu trasa kołowa prowadzi z Mirachowa nową szosą w kierunku północnym ku wsi Nowa Huta (23 km). Po około 2,5 km jazdy widać odgałęzienie w lewo w postaci polnej drogi (znak na kamieniu) prowadzącej do odległego o 1,5 km Jeziora Kamiennego. Jest to ścisły rezerwat wodno-florystyczny, w którym występują rzadkie rośliny wodne, jak lobelia jeziorna, poryblin jeziorny. Rezerwat zajmuje 14,41 ha. Znany polski przyrodnik Adam Wodziczko proponował nazwanie Jeziora Kamiennego "Switezią Mirachowską" ze względu na piękno krajobrazu i roślinność podobną do występującej w Świtezi pod Nowogródkiem. Na północnym brzegu jeziora w odległości około 3 m od wody leży ogromny głaz narzutowy, niegdyś częściowo zanurzony w jeziorze. Jego obwód wynosi 17 m, długość 5 m, szerokość 4,55 m i wysokość 3 m. Jest to największy głaz w tej części Pomorza. Nosi nazwę Wielki lub Diabelski albo Pęknięty Kamień. Przepoławia go bowiem szczelina, która według legendy jest śladem łańcucha, oczywiście diabelskiego, rzuconego ze złości przez diabła, którego przechytrzył sprytny kaszubski gbur. Zabytek ten jest gnejsem dwumikowym; porasta go obficie flora epifi-tyczna, w tym rzadki gatunek mchu górskiego Andraea petrophila i inne, a także niektóre porosty. Głaz wymieniany jest od dawna w literaturze przyrodniczej i krajoznawczej, po raz pierwszy w roku 1850. Przybywający tu licznie turyści niszczą niestety kamień i pokrywającą go roślinność wspinając się i ryjąc napisy. Z Nowej Huty jedziemy przez Miłoszewo (26 km), gdzie przed kilku laty odkryto cmentarzysko kultury wschodnio-pomorskiej z grobami skrzynkowymi, do Strzepcza. W Mi-łoszewie ponownie mijamy koryto rzeki Łeby, która na północ od wsi wcina się między wzniesienia morenowe. Strzepcz (27 km). Duża wieś kaszubska w powiecie wej-herowskim, malowniczo położona nad jeziorem o tej samej nazwie, w pobliżu jezior Miłoszewskiego i Lewi n k o oraz doliny Łeby. Parafia istniała tu już w XIII w. Wieś występowała niegdyś pod nazwą Stepcz. Pierwsza wzmianka o niej pochodzi z 1398 r. W środku wsi na wzniesieniu zbudowano po ostatniej wojnie okazały kościół na miejscu dawnego, szkieletowego z 1820 r. Pozostało z niego zabytkowe, głównie barokowe wyposażenie: rzeźby, obrazy itp. We wsi przykłady starych chałup szkieletowych, wypełnionych gliną. Na cmentarzu liczne stare nagrobki. Na obszarze wsi, obok zabudowań gospodarza Zawady znajduje się w otoczeniu buków głaz narzutowy o obwodzie 7,70 m i 1,60 m wysokości. Ze Strzepcza ładną drogą przez Pobłocie, Krzyżówkę jedziemy do Łebna (37 km). Na tym odcinku brak linii PKS. W nowym kościele z 1926 r. w Łebnie znajduje się kilka ciekawych obiektów z tego samego czasu, a przede wszystkim rzeźby czterech ewangelistów na kazalnicy o charakterze ludowym. Z Łebna podążamy w kierunku Przodkowa. Po około 3,5 km jazdy warto wysiąść i polną drogą udać się przez Szopę do odległej o 4 km wsi Będargowo. Około 700 m na południo-zachód od wsi znajduje się ciekawe dwudzielne grodzisko, bardzo obronnie usytuowane między parowami. Jednym z nich płynie potok Dębnica, a drugim wpadająca do niego struga. Jedna część grodziska o wymiarach 58 X 75 kroków była grodem właściwym, druga o wymiarach 23 X 81 kroków to zapewne podgrodzie. Obie części oddzielone fosą łączy wał, pełniący rolę pomostu. Gród ten wymieniony jest w dokumencie z 1284 r. jako Baudargona. Wały grodu budowane są z ziemi i polnych głazów. Dalej na trasie kołowej wieś Pomieczyno (45 km) i następnie Przodkowo. W Pomieczynie na miejscowym cmentarzu znajduje się grób 150 więźniów ze Stutthofu, zamordowanych w czasie marszu ewakuacyjnego w tej okolicy.

Mirachowskie Lasy, Aktywny wypoczynek