Wczasy

Piesza wycieczka z Ostrzyc

20 czerwca 2012r.

Z Ostrzyc można zrobić pieszą wycieczkę do odległej o 3,5 km wsi Goręczyna. Droga prowadzi na wschód od mostu na Raduni, a następnie wzdłuż jeziora Trzebno, długości około 1 km i powierzchni 29 ha, i dalej znów doliną Raduni. Goręczyno to pradawny ośrodek opola podległego początkowo kasztelanii gdańskiej. W 1241 r. istniała już "castelania Goruchino", należąca do księcia lubiszewskiego Sambora II. Należało do niej 18 okolicznych wsi, z czego 6 przestało istnieć w następnych wiekach. Teren opola i później kasztelanii należał do zamożniejszych na Kaszubach; został określony w dokumencie jako "villis utilibus preciosam" — dobra wiejskie korzystne znakomicie. Sambor II nadał kasztelanię goręczyńską biskupowi kujawskiemu w zamian za zrzeczenie się przez tegoż dziesięcin w całej dzielnicy. Biskup zamierzał podobno wznieść tu dla siebie rezydencję. Na obszarze wsi nie natrafiono na ślad grodu kasztelańskiego. Przypuszcza się, iż leżał on na południe od Goręczyna na prawym brzegu Raduni, gdzie na miejscu nazywanym "zamkowiskiem" odkryto zagłębienie i ślady paleniska. W 1282 r. książę Mszczuj II unieważnił nadanie Sambora i włączył kasztelanię do swoich posiadłości. W 1462 r. przeszła wieś w posiadanie kartuzów i pozostawała w ich rękach do 1823 r. Prokurator kartuzów Kasper Kocheliusz wniósł w 1631 r. obecny kościół na miejscu starszego, który istniał tu od XIII w. Kościół rozbudowano w 1905 r., wnętrza restaurowano w 1913 r. Jest to budowla murowana, jednonawowa z transeptem i trójbocznie zamkniętym prezbiterium oraz kwadratową wieżą od zachodu. Bogate wyposażenie pochodzi z XVI—-XVIII w. Na uwagę zasługuje przede wszystkim późnogotycka rzeźba Madonny z początku XVI w. oraz cenny gotycki dzwon, dzieło malborskiego ludwisarza Piotra z około 1400 r. Ołtarz główny pochodzi z pierwszej połowy XVII w. We wsi czynna jest poczta, sklep, piekarnia, ludność zajmuje się głównie rolnictwem. Najbliższa stacja kolejowa Somonino, odległa o około 3 km. Z Goręczyna pochodził obrońca Poczty Polskiej w Gdańsku w 1939 r. Alfons Flisykowski, ur. 21IX 1902 r., syn miejscowego chłopa. W czasie walki był on zastępcą dowódcy obrony poczty. Zamordowali go Niemcy wraz z innymi pocztowcami w dniu 5 X 1939 r. na Zaspie pod Wrzeszczem. Nieugięty patriota w chwilę przed salwą zawołał: "Niech żyje Polska! A żebyście i wy, psy hitlerowskie, rozumieli: es lebe Polen!" Z Ostrzyc trasa biegnie ponad 3 km wzdłuż Jeziora Ostrzyckiego. Duży ten zbiornik — o powierzchni 296 ha, długości ponad 7 km i do 0,76 km szerokości, a 18 m głębokości — należy do najpiękniejszych na Pojezierzu Kaszubskim. Występują w nim głównie leszcze. Podlega Gospodarstwu Rybackiemu w Lipuszu. Na brzegach tego malowniczo i łatwo dostępnego jeziora powstały w ostatnich latach liczne ośrodki wypoczynkowe zakładów pracy, obozy itp. Odznaczająca się niezwykle pięknymi widokami droga biegnie u podnóża zalesionych wzniesień morenowych sięgających do 242,1 m. W miejscu zakrętu brzegu jeziora ku zachodowi rozbudował się wielki ośrodek wczasowy stoczniowców z własną przystanią i taborem żaglówek, łodzi i kajaków. W sąsiedztwie, na uroczej polance położony jest ośrodek Stoczni Komuny Paryskiej w Gdyni, przedwojenny ośrodek YMCA. Nieco dalej leży mała osada Kolano, niegdyś wioska założona w 1630 r. przez kartuzów, którzy na pustym terenie osadzili dwu kolonistów. Równocześnie powstała tu karczma, zbudowana przez Jana Fegera z Szymbarku. Wymienia ją dokument z 1716 r. Jej właściciel miał uzyskać przywilej od Jana III Sobieskiego. Karczma była czynna do I wojny światowej. Zachowany budynek uzyskał obecny wygląd po przebudowie wcześniejszego.